3 weken China

Dag mensen,
Intussen ben ik alweer bijna 3 weken in China en ga nu toch ook echt eens een Blogje schrijven.

26 november ben ik vanaf Schiphol vertrokken vanaf Schiphol via een overstap van 3 uur op Moskou naar Beijing waar ik op 27 november aan ben gekomen. Best een lange reis, maar alles verliep wel goed. Geen vertragingen ofzo. Wel vermoeiend, vooral ook doordat je tijdens de reis 7 uur verliest door het tijdverschil. Zo werd er aan boord van de vlucht uit Moskou, die om kwart over negen vertrok aan boord nog een maaltijd geserveerd. En kwam 3 uur later de zon alweer op. Maar toen de zon opkwam vlogen we over de woestijn van (binnen) Mongolie. Een enorme vlakte van alleen maar zandduinen en rotsen en verder helemaal niks. Dan besef je je wel ineens hoe ver je inmiddels van huis bent.

In Beijing ben ik 2 dagen geweest. De eerste dag heb ik vooral geslapen om over de jetlag heen te komen. Verder nog wezen lunchen met iemand van de organisatie die het contact gelegd heeft met het werk in China. De 2e dag was een preachtige zonnige dag en heb ik wel voluit gebruikt om wat van Peking te zien en heb ik voornamelijk het toeristische rondje Tianmen square, de forbidden city en de heuvel erachter, van waaruit je uitzicht op de stad had. Erg mooi om te zien. Dan zie je ook hoe groot de stad is (en hoeveel je zicht wordt beperkt door de smog).
s Avonds bovendien nog erg lekker gegeten met de mensen van de organisatie en daardoor ondanks het korte verblijf toch iets van de stad kunnen zien.

De volgende dag moest ik alweer vroeg vliegen. Een binnenlandse vlucht vanaf Beijing naar het zuiden, naar Shantou, wat vlakbij Chaozhou ligt, de stad waar ik nu ben. Als enige niet-Chinese passagier zat ik in het vliegveld en er werd ook echt een paar keer op mijn kaartje gekeken of ik wel echt in het juiste vliegtuig stapte. Op het vliegveld in Shantou kon ik vevolgens meteen mn jas en trui uitgooien, want het klimaat is hier ineens veel warmer dan in Beijing. Vanaf het vliegveld ben ik opgehaald door de directeur van Yabo (de organisatie waar ik nu voor werk) en een van de Chinese Engelse docenten die Chinees naar Engels kan vertalen. (De directeur spreekt zelf geen Engels, net als 99% van de mensen hier overigens).

Ik ben door de organisatie goed opgevangen. Ik ben meteen meegenomen om te lunchen en s avonds ook om te eten. De 2e dag heeft ook iemand van de organisatie mij meegenomen om wat dingetjes in de stad te laten zien.

Chaozhou is een redelijke stad. In totaal wonen er wel 2,5 miljoen mensen, maar dat is wel in totaal met alle buitenwijken enzo erbij. Het is niet een stad als Beijing. Het is wel een heel historische stad. Zo zijn er wel wat oude stadsparken, een oude stadsmuur, historische tempels etc. Ze hebben hier ook een heel aantal heel eigen dingen, zoals eigen gerechten (De streek staat bekend om het goede eten, en het eten is hier ook echt goed. Veel verse producten, zoals groente, frui, vlees en vis). Ze drinken hun eigen thee, de Gongfu tea (heel sterke, bittere thee die iedereen hier drinkt). En ze hebben ook hun eigen taal (het Teochew).

De eerste week heb ik vervolgens in een hotel geslapen. Het appartement wat voor mij vrij ging komen, was nog in gebruik. Ik zou het appartement van een andere buitenlandse docent overnemen, die terug ging naar de VS. Ik heb in de eerste week hier vooral gekeken hoe andere docenten hun lessen deden. Het was op zich wel fijn dat ik eerst even naar anderen kon kijken, voordat ik zelf voor de klas werd gezet.

Na een week heb ik vervolgens alles van die docent uit de VS overgenomen. Ik ben naar zijn appartement verhuisd en heb ook zijn fiets overgenomen. Dit was wel heel erg fijn, want vanaf toen kon ik eindelijk zelfstandig door de stad heen. Echt OV heb je hier namelijk nauwelijks. Het enige wat je hier hebt zijn mensen op motorfietsen en elektrische fietskarretjes die je voor 1,20euro ongeveer door de stad heen brengen.
Daarnaast kon ik ook eindelijk mijn spulletjes uitpakken, mijn eigen spullen kopen en zelf eten koken (en daarmee niet altijd op zoek hoeven naar een eetkraampje oid als je honger hebt).

Overigens is het verkeer hier ook een hoofdstuk op zich. Het is echt de grootste chaos die er bestaat volgens mij. Volledig volle wegen met allemaal auto's en allerlei soorten motorfietsen en andere voertuigen die kriskras langs elkaar rijden, door rood rijden, tegen het verkeer in etc. En iedereen loopt de hele dag te toeteren. Ook al een paar keer auto's tegen elkaar aan zien staan etc, maar meestal gaat t wel goed. Naja, begin zelf wel gewend aan te raken op zich.

Maar vorige week maandag heb ik het rooster van die andere docent ook over genomen. Daarmee sta ik ook minimaal 4 dagen per week voor de klas. Ik ga overigens elke dag naar een andere school en geef nu ook les aan allerlei soorten klassen. De kinderen variëren van ongeveer 7 jaar tot 15 jaar. Het niveau van de les verschilt ook natuurlijk. Waar je bij de jongste kinderen alleen maar met hele simpele liedjes en spelletjes over tellen enzo werkt, kunnen de Middle school kinderen wel iets meer. Al is het wel zo dat ook daar een simpel dialoogje over eten bestellen echt het maximale is wat de kinderen kunnen. Meestal is het namelijk ze dat de kinderen buiten school niet met Engels in aanraking komen. Ze kennen vaak een aantal woordjes uit het boek erg goed en kunnen ze vooral goed spellen. Alleen spreken en de woorden in een context gebruiken is heel erg moeilijk, ook voor de oudste kinderen. De belangrijkste reden om buitenlandse docenten aan te trekken is ook vooral om met de kinderen de mondelinge spreekvaardigheid te oefenen, aangezien dat element gewoon echt ontbreekt in het traditionele chinese lesgeven (waar de docent praat en de kinderen luisteren).

Daarnaast geef ik ook nog af en toe een extra les in Yabo zelf, wat 1 op 1 teaching of doceren aan een heel klein groepje inhoudt. Mensen van alle leeftijden kunnen dat zijn, kinderen maar ook volwassenen. Verder bevalt het mij wel heel goed. Kinderen vinden het over het algemeen erg leuk en zijn erg nieuwsgierig als er een westerse docent voor de klas staat. Verder zijn de jonge kinderen vaak erg energiek en zijn ze blij als ze mee kunnen doen met spelletjes en als ze met enige regelmaat uit hun stoel mogen opstaan. (Wat ik ze wel een paar keer in de les laat doen). De oudere kinderen vinden het soms wel moeilijk om uit hun comfort zone te worden gehaald als hun individueel iets gevraagd wordt. Er zitten vaak in de oudere klassen best veel verlegen kinderen en in de Chinese cultuur zit toch ook wel de angst om een fout te maken. Maar ze moeten toch oefenen en dan hoort dat er bij.

Het leven is hier verder goed. De winter is hier begonnen, en dat betekent hier veel zon en meestal 16-18 graden ongeveer. Verder woon ik nu dichtbij het historische gedeelte van de stad met een mooi park en nog meer dingen, waarvan ik de meeste nog moet zien. Verder is het leuk dat er in hetzelfde gebouw 3 andere buitenlandse docenten zitten, waar ik regelmatig mee om ga. Hierdoor zit ik in het weekend en na werktijd gelukkig niet altijd alleen ofzo.